Druk aan het werk

Vandaag schrijf ik jullie wederom vanuit het kleine winkelcentrumpje naast het schip, waar ik dankbaar gebruik maak van de gratis WiFi, deels om podcasts te downloaden die ik de komende week kan beluisteren terwijl ik op nachtdienst zit van middernacht tot 8 uur s'morgens, en deels om mijn nieuwsbrief te schrijven. Al sinds half december is dit terrein in gebruik als 'zombieland', waar de bemanning van het schip heenkomt om op de grond te liggen en naar hun telefoon te staren.

Na een tijdje voorbereiding is het schip eindelijk weer 'aan het werk' met de lokale bevolking. Helaas kon de boekenwinkel toch niet open, omdat het aantal coronagevallen op het eiland aan het stijgen is, maar gelukkig waren er wel andere manieren om het eiland te kunnen zegenen. Voor St Vincent begint de coronacrisis eigenlijk pas maar net, het eerste geval is half december ingevlogen vanuit Engeland en is toen uit zijn quarantine ontsnapt, waardoor er nu dus een epidemie is. Het is dus voor alle inwoners op het eiland nog allemaal nieuws.

Lees- en schrijfcursus

2 van onze bemanningsleden, een getrouwd ouder echtpaar dat thuis als leraren werkten en allebei specialiseerden in kinderen met een sociale beperking, zijn door een organisatie op het eiland benaderd om hun talenten hier te gebruiken. Ze zijn op het moment bezig om een lessenpakket samen te stellen met als doel om de oudere generatie volwassenen op het eiland, waarvan er veel analfabetisch zijn, te leren lezen en schrijven. In het programma proberen ze Bijbelteksten en -verhalen te verwerken, in de hoop dat het project niet alleen een praktische waarde heeft, maar ook eeuwigheidswaarde heeft! In eerste instantie was het de bedoeling geweest dat wij als schip al een klas zouden starten, maar wederom vanwege de corona-maatregelen was het moeilijk om daadwerkelijk naar mensen toe te gaan en kunnen we dus alleen iets voorbereiden wat mensen op het eiland kunnen implementeren zodra de coronagevallen weer weggezakt zijn.

Beach clean-up

Vorige week mocht ik deel zijn van een opruim-actie op het strand: met een groep van zo'n twintig man zijn we in kleine groepjes (om het samenscholingsverbod te volgen) uiteengegaan om het strand en omgeving van het strand afvalvrij te maken. Iedereen die we tegenkwamen reageerde eigenlijk heel positief op wat we aan het doen waren, en we hebben zelfs wat boekjes met het evangelie mogen uitdelen! Ik had zelf in een sceptische houding niks meegenomen om aan mensen te kunnen geven, omdat ik dacht dat niemand iets aan zou willen nemen uit de hand van iemand die afval staat op te rapen, maar gelukkig waren er anderen die dat wel hadden gedaan!

Links: ik probeer met een paar anderen om een hele grote band van een vrachtwagen of tractor uit de branding van de zee te halen. Dit was lastig, omdat de band vrij breed was en half ingegraven was, volgelopen met water was, en omdat het vloed aan het worden was en we elke 15 seconden weggespoeld werden door een golf. Golven op het strand daar zijn iets van 4 of 5 meter hoog. Niet verassend genoeg is het ons dus niet gelukt.

Midden: het afval dat we verzamelden werd ingeladen in een van onze bussen en weggebracht. De man met het witte pakket in zijn handen is onze kapitein, die ook meehielp die dag.

Rechts: een van onze bemanning in gesprek met iemand die we ontmoetten op de weg daarnaartoe. We hebben met hem een mooi gesprek gehad en hem een Evangelie van Johannes mogen geven.

Hope and truth Bijbelkamp

Afgelopen dinsdag heb ik zelf ook iets heel leuks en praktisch mogen doen. Op het eiland zit een Bijbelkamp en conferentiecentrum, zo'n half uur rijden van het schip. Het is een hele mooie plek, in een vallei tussen de bergen in met veel groen en open ruimte op het terrein. Dit kamp wordt sinds 2017 gerund door een echtpaar waarvan de vrouw uit St Vincent komt, en de man uit een ander Caribisch eiland, Trinidad & Tobago. Na een tijd in Trinidad te hebben gewoond, voelden zij zich geroepen om de vacature van kampmanagers over te nemen en zijn ze dus verhuisd naar het eiland.

Omdat het een groot terrein is, is er veel onderhoudswerk en tuinwerk om alles net en leefbaar te houden. Helaas kon het echtpaar geen helpende handen meer betalen vanwege gebrek aan inkomsten nu het kamp dicht is, waardoor een deel van het terrein overgroeid is geraakt met bomen en planten, en het conferentiegebouw zelf nogal vies is geworden. Onze taak dus om het gebouw weer netjes te krijgen, en buiten op het veld met machetes en een kettingzaag de bomen en planten die er stonden weg te krijgen. Dit was erg leuk werk en best makkelijk, al had ik nog nooit een machete of een kettingzaag in mijn hand gehad.

Tijdens de lunch met elkaar (het beste aan vrijwilligerswerk is dat er altijd een dankbaar persoon bij is die toevallig heerlijk kan koken) konden we veel met hun praten over hun leven op het kamp, en omdat het schip ook in Trinidad is geweest hadden we veel om over te kletsen!

Curacao

Komende maand zijn we nog op het eiland om hier werk te doen, en ergens begin maart is het de planning om wederom naar Curacao te vertrekken. Daar willen we uiteraard ook weer door om de mensen daar te kunnen helpen en zegenen, maar ook gaan we daar ons droogdok in, waar het hele schip uit het water wordt gehaald om onderhoudswerk te verrichten. Als onderdeel van het dekteam zal dit voor mij een hele, hele, hele drukke periode worden, en omdat we het droogdok van vorig jaar moesten uitstellen zullen we dit jaar daarop een inhaalslag moeten halen. Normaal gesproken halen we tijdens droogdok alle niet-essentiële bemanning van het schip en leven die een tijdje aan land (denk aan kantoormedewerkers, een deel van de keuken en schoonmakers, alle families met hun kinderen, etc.) maar ook dat loopt dit jaar anders: omdat het te lastig is om voor +- 90 mensen accomodatie te vinden in deze tijd, gaan alleen de families met kinderen van het schip af (een droogdok is verboden terrein voor minderjarigen vanwege de gevaren met het onderhoudswerk wat we doen). Dit houdt dus wel in dat we veel meer mensen aan boord hebben rondlopen, en gezien onze airco en elektriciteit deels uitgezet gaat worden wordt dat dus een best wel heftige tijd!

Dankpunten:

- Dank voor al het werk wat we op het eiland mogen doen. Er zijn veel meer projecten dan dat ik hier heb opgenoemd, donaties aan bibliotheken, Bijbelstudies op scholen door middel van videogesprekken, Bijbelstudiegroepjes via videobellen met mensen uit de lokale kerken, etc. Bid dat het mensen tot zegen mag zijn!

- Dank voor het feit dat iedereen aan boord nog steeds gezond is

- Dank voor de mogelijkheid om straks in droogdok te kunnen gaan. Aan een droogdok voor een schip van onze grootte hangt een prijskaartje in de miljoenen, dus het is ongelofelijk en een wonder dat de financiën daarvoor al in de 12 jaar dat we dit schip hebben ieder jaar rondkomen!

- Deze week is 'OM ships' 50 jaar! Dank dat we na 4 schepen, 150 landen, en een hele hoop zeemijlen nog steeds op Gods kracht door mogen gaan!

Gebedspunten:

- Bid voor de regering van St Vincent, die nu aan het navigeren is in een voor hun nieuwe situatie met corona.

- Bid voor de lokale kerken, die eveneens uit moeten vinden hoe je kerk kunt zijn dwars door alle coronamaatregelen heen. St Vincent heeft niet dezelfde mogelijkheden en middelen als Nederland, WiFi-verbindingen zijn hier veel minder sterk en een groot deel van de mensen hier komt nooit op het internet, dus is het een uitdaging om toch manieren te vinden om mensen te bereiken.

- Bid voor de voorbereidingen van het droogdok, en de veiligheid van iedereen aan boord in deze tijd.