Update april

Laatst was ik op school voor mijn opleiding met een opdracht bezig waarbij je de persoon tegenover jou zo karakteriserend mogelijk moest beschrijven. Dit ging aan de hand van uiterlijke kenmerken, kledingstijl, gewoontes, etc. Ook moesten we een quote gebruiken om iemand te kenmerken. Degene die mij moest beschrijven vond dat lastig, zo uit het niets een quote van iemand vinden, zeker aangezien hij mij niet heel goed kent. Uiteindelijk had hij het gevonden, een quote waarvan hij zeker wist dat ik het heel vaak zei: “Halleluja”!

Eerst vond ik dat maar irritant. We zitten al meer dan een halfjaar in dezelfde klas, en het enige typerende dat je over mij kan bedenken is een vaak gebruikt woordje dat iedereen die zichzelf Christen noemt wel eens in de mond neemt? Maar later besefte ik eigenlijk hoe mooi het is dat hij mij deze quote toedichtte: hoe vet is het als je zo gericht bent op Hem dienen en eren, dat de mensen om je heen vinden dat dat is wat jou kenmerkt?

De afgelopen weken zijn voor mij heel rumoerig geweest. De drukte op school, het oefenen voor muziek en alle voorbereidingen voor OM maken dat ik vaak best moe ben aan het einde van de week. Dit alles samen met de spanning en emotie die bij zo’n reis komt kijken, is voor mij best wel slopend.

In de afgelopen maand hebben mijn broer en ik uitgerekend hoeveel er al mondeling was toegezegd aan giften. Dit gaat al de goede kant op, en ik ben heel dankbaar voor alle giften die toegezegd zijn en nog toegezegd gaan worden. De donderdag daarop stuitte ik alleen op een onverwacht obstakel: OM wil graag dat al zijn medewerkers uitgezonden worden door een kerkelijke gemeente. Een mooi principe, maar doordat ik de afgelopen twee jaar van kerk gewisseld ben is het voor mij moeilijk om een gemeente te vinden die mij ‘officieel’ zendt. Op het moment ben ik dus niet verbonden aan een kerkelijke instelling.

Ik deelde deze twijfels met de mensen om mij heen en kreeg van iedereen bemoedigende berichten. Uit de steun en gebeden werd mij duidelijk dat mijn naasten, mijn vrienden en familie, in zekere zin als een zendende gemeente zijn: een groep mensen verbonden in het geloof, die achter me staan. Gods gemeente is niet gebonden aan kerkmuren en instituten - en ergens wist ik dit ook wel.

Naar aanleiding hiervan bereidde ik me voor om een aantal dingen naar OM mailen, met de vraag of ze het goed zouden vinden als ik zou gaan zonder de officiële steun van een kerkelijke instelling (maar mét een zendende gemeente, in de vorm van vrienden en familie en dergelijke). Ik verzond de mail en legde het in Gods handen.

Ondanks mijn vertrouwen ging ik die avond toch naar huis uit school met een flinke knoop in mijn maag. Maar onderweg van het station naar mijn kamer besefte ik me eigenlijk hoe stom dat was: ik heb in de afgelopen 2 jaar sinds ik het verlangen heb met de Logos Hope mee te gaan een zendingsreis mogen ondernemen, 2 mooie huiskamerconcerten mogen geven en een zendingsavond mogen organiseren. En allerbelangrijkst, ik heb ervaren hoe mooi Gods gemeente is en dat er enorm veel mensen achter mij staan. En ik maar twijfelen en piekeren of het nog wel goed zou komen! De weg naar huis heb ik gezongen, en op mijn kamer ben ik nog even doorgegaan. Dankliederen. Dank voor de zegeningen die ik heb mogen ontvangen. Dank voor het vertrouwen dat Hij altijd bij mij zal zijn. Dank voor het feit dat hij mij de kracht en de mogelijkheid wil geven om straks iets te betekenen voor de mensen die ik op mijn reis ga ontmoeten, zowel op als om het schip. Dank dat wij, in de aanloop naar Pasen mogen herdenken dat Hij voor ons is gestorven en uit de dood is opgestaan, zodat wij in genade en liefde met hem mogen leven.

Die dinsdag erop kwam het antwoord van OM: uiteraard was het geen probleem als ik geen kerk achter me zou hebben, zolang ik genoeg mensen om mij heen heb om mij te ondersteunen door regelmatig voor mij te bidden. Om nog even aan het begin van deze blogpost te referen: Halleluja!

Deze vier dagen waren voor mij een les: ik mag op God vertrouwen, het komt goed. Naast bidden dat Hij bij mij is en mij sterkt, mag ik danken, want ik weet dat wat er ook gebeurt, dat het Zijn plan zal zijn. Om die reden wil ik iedereen door deze nieuwsbrief extra oproepen om niet alleen te bidden voor de dingen die nog geregeld moeten worden, maar ook Hem te danken voor wat Hij al gedaan heeft!

Dankpunten:

- Dank voor het feit dat er al veel mensen beloofd hebben om geestelijk en praktisch

achter mij te staan

- Dank voor het feit dat Hij in alles voor mijn reis voorziet, en alles tot nu toe goed gaat

- Dank voor de mensen bij OM en mijn ThuisFrontTeam, die mij helpen praktische

zaken te regelen en hun tijd en energie geven om mij te helpen

Gebedspunten:

- Bid dat alle machtigingen en financiële administratie op tijd geregeld mag worden,

zodat ik de deadline van 28 juni haal, waarop ik mijn financiën rond moet hebben

- Bid voor mijn studie, dat ik het laatste blok mag halen zodat ik straks zonder

vertraging straks kan vertrekken!

- Bid voor de toerustingsdag voor familie en TFT op 15 juni, een dag waar mijn gezin,

TFT en ik naartoe gaan om voorbereid te worden. Bid ook voor het zendingsweekend

van OM, dat het laatste weekend van juni plaatsvind en waar ik zelf toegerust word

en trainingen krijg over leven in andere culturen en evangelisatie.